Visies op de 'Condition humaine'
De onderwerpen waarover ik schrijf in mijn blog, raken mij persoonlijk. Dat kan vertedering zijn, ergernis, onbegrip. De menselijke conditie zoals ik die zelf op dat moment waarneem. Het schrijven helpt mij, spoort me aan om verder te kijken dan mijn neus lang is. Ik heb namelijk de afspraak met mijzelf om te pogen tot de kern van de zaak door te dringen, ongeacht wat ik daardoor in mijzelf overhoop haal. Het product is een momentopname van mijn denkproces. Omdat dit zo persoonlijk is, kan ik door mijn eigen taal misschien de lezer verwarren. Dat zou ik zo spijtig vinden. Daarom heb ik ervoor gekozen om bij ieder stukje dat ik schrijf een soort ‘handleiding in de marge’ te plaatsen. Uiteindelijk is het ultieme doel toch om elkaar te bereiken.
Door Meindert Inderwisch, op 18 januari 2006
‘Doodgaan zou heel fijn zijn, als je het heel vaak doen kon.’ (Adriaan Morriën) Terwijl ik dit stukje schrijf, hoor ik Dochterwolkjes zelfverzonnen melodieën door de kieren van mijn vloer wassen. Ze maakt haar huiswerk aan de keukentafel en begeleid zichzelf daarbij met het neuriën van composities die nog het meest weg hebben van kerstliederen. Haar […]
Door Meindert Inderwisch, op 25 januari 2006
‘Man en vrouw zijn onverzoenlijk en het is die onmogelijke en bij elke liefde hernieuwde poging die er de grootheid van uitmaakt.’ (Marguerite Duras) In het laatste jaar van mijn opleiding tot therapeut hadden we een groepssessie, geleid door een vrouw. Onze klas was tamelijk heterogeen. Ongeveer evenveel mannen als vrouwen. Het leek mij een […]