Meindert Inderwisch
Ik help "iedereen" die een gesprekspartner zoekt.
De redenen daarvoor kunnen uiteenlopend zijn en er is geen fout onderwerp, er zijn geen domme vragen als het gaat om de broodnodige dialoog wanneer je ‘er’ zelf niet uitkomt.
Je toont moed door in gesprek te gaan over wat je pijn doet of frustreert. In de Nederlandse cultuur heerst bij onwetende mensen het idee dat iemand die een therapeut of coach raadpleegt gek of zwak is. In de Verenigde Staten (niet dat ze daar de wijsheid in pacht hebben), hoor je er niet bij wanneer je geen ‘shrink’ (zieleknijper) hebt. Het kan dus per land behoorlijk verschillen. Reden om te relativeren, toch?
Stigmatisering (een stempel krijgen, in een vakje of hokje geplaatst worden) is beangstigend voor de mens die over zijn gevoelens, zijn twijfels, zijn relaties wil praten. Iedereen is tot op zekere hoogte bang om verstoten te worden, buiten de groep te vallen. Zo heb ik cliënten (ik heb een hekel aan het woord patiënten, omdat die term al stigmatiseert) die zelfs voor hun geliefden verzwijgen dat ze in therapie zijn. Begrijpelijk, want de beste stuurlui staan aan wal. Iedereen heeft wel een mening over wat ‘jij’ zou moeten doen. Mensen komen met oplossingen aandragen alsof je daar zelf nog niet aan hebt gedacht.
Wat tot veel misverstanden leidt, is dat men al snel denkt dat het verstand oppermachtig is. Daar worden de mensen die kunnen denken én voelen op den duur moedeloos van. Ze raken het zat, al die zogenaamde goede bedoelingen van de ander. De ander die het beter weet of wist is echter vaak de oorzaak van het onderliggende probleem.
Kunst is om je verstand en gevoel met elkaar te laten overleggen. Vaak heeft men het over ‘psychische problemen’, terwijl het over emotionele ontreddering of uitputting gaat.
Op de televisie zijn er veel programma’s die een traantje proberen te ontlokken aan de ‘geïnterviewde’ medemens. Soms neemt dat absurde vormen aan. In Nederland is het mode geworden om bij ieder Nederlandstalig lied in huilen uit te barsten. In de show ‘Beste zangers’ worden heel wat tranen geplengd, maar wat als je serieus verdriet hebt en niemand kan of wil je begrijpen, wat als je huwelijk op de klippen dreigt te lopen, je alles al hebt geprobeerd, wat als je niet meer weet wat je behoefte is? Dan sta je er vaak alleen voor, zonder camera’s, zonder collega’s, zelfs zonder geliefden.
Therapie en coaching kunnen jou de ruimte bieden om erachter te komen dat je niet gek bent, maar juist verstandig en intuïtief.
In dit deel van de website noem ik een aantal gebieden waarin ik een zekere expertise heb opgebouwd door niet alleen theorie en ervaring te koppelen, maar ook door grondige research te hebben verricht. Veel lezen, veel vragen, overleggen met collega’s, de juiste documentaires zien en vooral: een gedrevenheid om oplossingen te vinden, benaderingen te vergelijken in de behandeling van levensproblematiek tot en met psychopathologie.